"Όπου και να πηγαίνω θα φωνάζω "Hala Madrid" είχε δηλώσει ο Ίκερ στον αποχαιρετιστήριο λόγο του. Ο Ίκερ Κασίγιας γεννήθηκε σαν σήμερα πριν από 36 χρόνια...
Ο Μάιος του 1981 ήταν ένας περίεργος μήνας για τον Χοσέ Λουίς, υπάλληλο του υπουργείου Παιδείας, και της κομμώτριας, Μαρία Κάρμεν. Ζούσαν στο Μπιλμπάο και ετοιμάζονταν να υποδεχθούν το πρώτο τους παιδί. Η Μαρία Κάρμεν είχε μια καλή εγκυμοσύνη, αλλά αυτό που τριγύριζε στο μυαλό της καθώς πλησίαζε η ημερομηνία του τοκετού ήταν ότι θα προτιμούσε να γεννήσει στην πρωτεύουσα. Είχε μια περίεργη… διαίσθηση, θα έλεγε κανείς. Ή ένα ένστικτο ότι το πρωτότοκο παιδί έπρεπε να γεννηθεί στη Μαδρίτη.
Ο Χοσέ Λουίς, βλέποντας την γυναίκα του ανήσυχη, δεν της έφερε αντίρρηση. Μετακόμισαν στο Μόστολες, στα περίχωρα της Μαδρίτης και στις 20 Μαϊου γεννήθηκε ο Ίκερ Κασίγιας Φερνάντεθ. Του έδωσαν όνομα βασκικής προέλευσης, όπως έκαναν δύο χρόνια αργότερα και με τον αδερφό του, τον Ουνάι. Η οικογένεια επέστρεψε στο Μπιλμπάο, όπου έμεινε μερικά χρόνια πριν επιστρέψει και πάλι στη Μαδρίτη για να εγκατασταθεί σε ένα διαμέρισμα 60 τ.μ.
Ο μικρός Ίκερ μεγάλωσε στην πρωτεύουσα, έβλεπε στην τηλεόραση την Ρεάλ του Εμίλιο Μπουντραχένιο και του Ούγκο Σάντσες, αλλά εντυπωσιαζόταν περισσότερο από τις αποκρούσεις του τερματοφύλακα Πάκο Μπούγιο. Αυτός ήταν το πρότυπό του όταν ήδη από τα επτά του χρόνια εντάχθηκε στις ακαδημίες της Ρεάλ… Βήμα βήμα θα ανελιχθεί στα τμήματα υποδομής, θα κληθεί στις παιδικές εθνικές ομάδες της Ισπανίας και το 1996 θα είναι βασικό μέλος της ομάδας που κατέκτησε το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα κάτω των 15.
Μία χρονιά αργότερα, στα 17 του, θα έρθει η στιγμή που κάθε νεαρός ποδοσφαιριστής ονειρεύεται. Η Ρεάλ αντιμετώπιζε τη Ρόζεμποργκ, οι Μπόντο Ίλγκνερ και Πέδρο Κοντρέρας ήταν τραυματίες και ο Γιουπ Χάινκες, θέλοντας και μη, παίρνει στην αποστολή τον Κασίγιας πίσω από τον Σαντιάγο Κανιθάρες. Ήταν το πρώτο ταξίδι του με τους μεγάλους, αυτούς που λίγους μήνες αργότερα κατέκτησαν το Τσάμπιονς Λιγκ.
Ο Κασίγιας αναδεικνύεται με την εθνική ομάδα και παγκόσμιος πρωταθλητής στις ηλικίες κάτω των 16 και κάτω των 20 και αναδεικνύεται κορυφαίος ποδοσφαιριστής της Ευρώπης κάτω των 23 ετών. Δύο χρόνια μετά το ταξίδι στη Νορβηγία ήταν πια η ώρα και για το ντεμπούτο του. Στις 12 Σεπτεμβρίου 1999 θα γυρίσει στο Μπιλμπάο. Εκεί στο «Σαν Μαμές» κόντρα στην Αθλέτικ θα πάρει το βάπτισμα του πυρός και τρεις ημέρες αργότερα θα κάνει και την παρθενική εμφάνισή του στο Τσάμπιονς Λιγκ, κόντρα στον Ολυμπιακό στην Αθήνα.
Τον Μάιο του 2000, στα 19 του έγινε ο νεότερος τερματοφύλακας που κατέκτησε Τσάμπιονς Λιγκ, ίσως και ο μοναδικός ποδοσφαιριστής που αναδείχθηκε πρωταθλητής Ευρώπης και εξακολουθούσε να πηγαίνει στις προπονήσεις χρησιμοποιώντας τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς. Να είναι καλά τα πριμ, τότε ήταν μια καλή ευκαιρία για να αγοράσει το πρώτο του αυτοκίνητο. Δεν ήταν όλα ρόδινα σε αυτή την καριέρα. Με τον Καπέλο και τον Μουρίνιο στην τεχνική ηγεσία της Ρεάλ έμαθε πως είναι να βλέπεις τα παιχνίδια και από τον πάγκο. Στον απολογισμό του, όμως, στη ζυγαριά θα βαρύνουν οι τίτλοι: τα πέντε πρωταθλήματα, τα τρία Τσάμπιονς Λιγκ, τα δύο Κύπελλα Ισπανίας, μεταξύ αυτών.
Λίγες ημέρες αργότερα από τον τελικό της Γλασκώβης ήταν η ώρα και για το ντεμπούτο του με τους άνδρες των «φούριας ρόχας». Και με αυτούς έμελλε όχι μόνο να κατακτήσει τα πάντα, αλλά να γίνει ο «Άγιος« μιας ολόκληρης χώρας. Έμελλε να είναι ο μοναδικός που φορώντας το περιβραχιόνιο του αρχηγού σήκωσε το ένα μετά το άλλο Ευρωπαϊκό, Παγκόσμιο και ξανά Ευρωπαϊκό. Να είναι ο ένας που κατάφερε να κρατήσει την εστία του απαραβίαστη 91 συνεχόμενες φορές. Αυτός που «ανάγκασε» το 2012 το περιοδικό «France Football» να κυκλοφορήσει με εξώφυλλο που… απαιτούσε την απονομή της «Χρυσής Μπάλας» σε αυτόν. Αυτός που ήταν «Άγιος» για τους δικούς του και «Δαίμονας» για τους αντιπάλους. Αυτός που έχει αναγκάσει και τον Λιονέλ Μέσι να πει πως: «Επειδή μου έχει στερήσει μερικά τρομερά γκολ, έχει τον απόλυτο σεβασμό μου».
Ο Ίκερ έφτασε ψηλά, κατέκτησε τα πάντα, αλλά παραμένει το ίδιο ντροπαλός και συνεσταλμένος όπως όταν αμούστακο παιδί τον «άρπαξαν» από το σχολείο για να κάνει εκείνο το ταξίδι στη Νορβηγία. Ίσως η μοναδική στιγμή που ξεπέρασε τη συστολή του να ήταν εκείνο το αλησμόνητο… φιλί στην αγαπημένη του Σάρα Καρμπονέρο, αμέσως μετά την κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου το 2010 στη Νότια Αφρική.
Πηγή: sdna.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου